Rozdział 29.

- Dobry wieczór, pani. - uroczy kamerdyner, coś koło pięćdziesiątki, wyciągnął do mnie rękę, którą od razu chwyciłam. Uśmiechnął się ciepło, pomagając mi wysiąść z Audi. Stanęłam na rozchwianych nogach, raczej mało elegancko łapiąc równowagę. Przysięgam, że chyba tylko Zayn może sprawić, że będę wyglądać dobrze przy wysiadaniu z czegokolwiek, pod warunkiem, że to on będzie mnie asekurował. Mam cholerne, dwie lewe nogi.
Spojrzałam przed siebie. Nie pasowałam do tego miejsca. Miałam na sobie króciutkie szorty, które z łatwością można było wziąć za majtki, pod tą za dużą, ciepłą bluzą. Gdzie ja właściwie jestem? Rozejrzałam się na boki i w górę, na szczyt białego budynku. "CKM Hotel", taki właśnie napis, składający się z grubych, czarnych liter, widniał nad drzwiami wejściowymi. Chciałabym się przebrać.
Zayn wyciągnął do mnie rękę, kiedy ponownie wróciłam na niego wzrokiem.
- Odpowiadając na twoje pytanie, twoje rzeczy już tutaj są. Dziękuję, Mark. - odparł Zayn, wyjmując kartę, która zapewne pełniła rolę klucza. Zaraz, Mark jest tutaj?!
Spojrzałam przez swoje ramię i zauważyłam Marka, który akurat mościł się na siedzeniu kierowcy w Audi. Nie miałam pojęcia, że tu jest. Jak się tu dostał?
- Masz na sobie stanik? - Zayn wyskoczył z tym pytaniem, jak Filip z konopi. Popatrzyłam na niego lekko zszokowana i pokręciłam głową.
- Pod spodem nadal mam kostium kąpielowy. - przygryzłam wargę, a on uśmiechnął się lekko.
- Bardzo dobrze, chodź. - złapał mnie za dłoń i poprowadził w stronę wielkich, rozsuwanych drzwi wejściowych.
Jakiś mężczyzna przywitał nas skinieniem głowy z przyjaznym uśmiechem na ustach, a mnie momentalnie zatkało na widok przepięknego lobby. Było całe białe, a gdzieniegdzie porozstawiane były wielkie kwiaty doniczkowe. Przed nami były trzystopniowe schodki, prowadzące tuż do serca wielkiego holu, po którego lewej stronie stała biała, marmurowa lada, przy której, jak się domyślam, odbywało się wszelkie odbieranie rezerwacji i meldowanie w hotelu. Po mojej prawej dostrzegłam rząd wind. Było tam o wiele bardziej sterylnie i niemal klinicznie, ale mimo to porównywałam to miejsce z Malik Heritage Hotel. Spojrzałam na sufit i oniemiałam na widok pięknego, olbrzymiego żyrandola, składającego się z małych kryształków. Był prawie tej samej wielkości co ten w hotelu u Zayna.
- Zayn Malik. Miło widzieć cię ponownie. - śliczna blondynka uśmiechnęła się ciepło do mnie i do Zayna. Puścił moją dłoń, gdy złapała go za przedramiona, a on chwycił ją za łokcie. Cmoknęła go w oba policzki, po czym pochyliła się do mnie i przytuliła mnie lekko. Stałam tam w bezruchu trochę osłupiała. Była piękna. Miała takie ciepłe, błyszczące tropikalnym błękitem oczy.
- Panno Kyles, mi również jest bardzo miło. - przywitał się z nią nieco chłodniej Zayn. Był wyprostowany i spięty, wyraźnie nastawiony do niej, jak do zwykłego pracownika. Potrafiłam to poznać, miałam już przecież okazję obserwować to, jak odnosi się na przykład do Leigh, swojej asystentki. Wydawała mi się sympatyczna, nawet urocza.
- Obawiam się, że się nie znamy. - odezwała się do mnie. Jest Brytyjką? Przechyliłam głowę w bok, pochłaniając jej piękno i elegancję. Jej długie włosy wystylizowane były w miękkie fale, opadające na jej twarz i wyglądała jakby dopiero co opuściła salon fryzjerski. Z łatwością pomyliłabym ją z jakąś modelką. - Caren Kyles. - przedstawiła się formalnie, odrzucając za jedno ramię swoje lśniące włosy i wyciągnęła do mnie swoją wypielęgnowaną dłoń.
- Re. Miło cię poznać. - odpowiedziałam, gdy uścisnęłyśmy sobie ręce. Czułam się dość niepewnie stojąc przed tą piękną kobietą.
- Z powodu twojego nagłego przybycia, nie jesteśmy w stanie udostępnić ci penthouse'u, Zayn, ale całe niższe piętro, jest gotowe do twojego użytku. - uśmiechnęła się i nie musiałam nawet zgadywać. Gołym okiem było widać, że jest nim zauroczona. Nie ma się co dziwić.
- Dziękuję, Caren. Jakieś nowe wieści o twojej matce? - zapytał. Zmarszczyłam brwi i popatrzyłam na niego, gdy niewzruszenie wpatrywał się w swoją rozmówczynię.
Przygryzła swoją wargę, a ja momentalnie przeniosłam swój wzrok na nią. Wiem, jak przygryzanie wargi wpływa na Zayna!
- Wszystko powoli wraca do normy, dziękuję Zayn.
- Proszę, informuj mnie na bieżąco. Jestem skory do pomocy. Zawsze. - powiedział beznamiętnym tonem.
Skinęła głową, jakby próbowała się po czymś pozbierać i uśmiechnęła się słabo.
- Wiem, dziękuję. Mam nadzieję, że będziecie się dobrze bawić. - posłała mi krótkie skonsternowane i ostrożne spojrzenie, ale zaraz szybko odwróciła wzrok. To jakaś wspólna cecha wszystkich biznesmenów? Cały czas paradować z kamiennym wyrazem twarzy? Zauważyłam, że przeskanowała moje ciało od stóp do głów, po czym skupiła się na mojej szyi. Cholera, mam malinkę! Szybko odwróciłam głowę w lewą stronę, jakbym rozglądała się po hotelu.
Och, już sobie wyrabia pewnie opinię na mój temat. Ja też bym tak zrobiła, gdybym była na jej miejscu. Jak ktoś tak atrakcyjny, jak Zayn, może zadawać się z kimś, kto wygląda, jakby właśnie wyszedł z przyczepy kempingowej, czyli ze mną.
- Dziękuję, panno Kyles. - odezwał się Zayn, odprawiając dziewczynę. Chwycił mnie za łokieć i pociągnął za sobą.
Przerzuciłam swoje włosy na jedno ramię, zakrywając tę głupkowatą malinkę i upewniając się, że już nikt więcej jej nie zobaczy.
- To twój hotel? - zapytałam.
Kiedy przeniosłam na niego swój wzrok, westchnął pod nosem.
- Formalnie rzecz biorąc, tak. Ale jestem tylko cichym wspólnikiem.
- Cichym wspólnikiem? Więc to taki poboczny biznes. Kim ona jest?
- Caren Kyles. Jest moim partnerem biznesowym. Poza tym, jest córką Emmy. - poprowadził mnie do ostatniej windy po prawej stronie i puścił moją dłoń, by nacisnąć guzik.
Emma? Ten babsztyl ma córkę?! Przez ułamek sekundy zaczęłam zastanawiać się, czy Caren miała kiedykolwiek jakieś seksualne kontakty z Zaynem. Przygryzłam wargę, a on nadal milczał. Kiedy odwróciłam głowę by spojrzeć przez swoje ramię, dostrzegłam Caren, która uważnie mi się przyglądała. Kiedy mnie zauważyła, momentalnie się wyprostowała i posłała mi ciepły uśmiech. Och, na serio jest podobna do Emmy.
Ale czemu ma inne nazwisko? Emma nazywa się Donaldson, tak?
- Opowiedz mi więcej. - bąknęłam podnosząc na niego wzrok, a jego boczny profil od razu stał się bardziej napięty. Głośno przełknęłam ślinę. Nie spojrzał na mnie, ale położył swoją dłoń, tuż nad zaokrągleniem mojej pupy.
- Poprzedni właściciel chciał się go pozbyć. Słyszał o moim Malik Heritage Hotel i zaaranżował nasze spotkanie. Sprzedał mi go za 14.5 miliona. - wzruszył ramionami. 14.5 miliona to dla niego nic wielkiego?!
- Oferta była tak korzystna, że nie mogłem jej odrzucić, ale nie do końca byłem nią zainteresowany. Malik Heritage też był pobocznym projektem. Rozmawiałem raz na ten temat z Emmą i powiedziała mi, że Caren zawsze marzyła o karierze hotelarza, więc nawiązaliśmy współpracę. - popatrzył na mnie z góry i przygryzł dolną wargę - Ten hotel jest zbyt mały, jak na moje upodobania. Wprowadziliśmy kilka zmian.
Drzwi windy w końcu się rozsunęły, a on gestem ręki wskazał, żebym weszła do środka. Westchnął gdy płyta przed nami zasunęła się z charakterystycznym brzęknięciem i podniósł wzrok na panel z listą pięter, umiejscowiony nad drzwiami.
- Co ty właściwie, um... Czym się właściwie zajmujesz? Masz wszystko. Hotele, restauracje, własną markę telefonów, musi być przynajmniej jakaś jedna, główna rzecz, która zainspirowała cię do tego wszystkiego, zmotywowała do dalszego działania. Od czego to się zaczęło? Czym się zajmujesz?
Usta Zayna wygięły się w lekkim uśmiechu i wyraźnie zrelaksował się, gdy poruszyłam jego ulubiony temat, czyli sprawy biznesowe.
- Analityka finansowa i ekonomia. Ale lubię brać udział w tylu rzeczach na raz, w ilu tylko mogę.
Och, czyli mądrala.
- Jesteś bardzo inteligenty.
- Posiadam dyplomy z wielu dziedzin. - odparł bardzo dumny z siebie.
Pokazówka.
- Dokładniej?
- Ekonomia, reklama i biznes międzynarodowy. Ogólnie rzecz biorąc, interesuje mnie biznes od strony menadżerskiej.
- No, potrafisz być lekko apodyktyczny. - rzuciłam zaczepnie.
- A ty nadal próbujesz mi się przeciwstawiać. - odpowiedział lekko poirytowany. Zawstydzona przygryzłam wargę, a w głowie od razu wymalował mi się obraz Emmy razem z Caren.
- Myślałam, że nazwisko Emmy to Donaldson. - wymamrotałam i sama zdałam sobie sprawę z nutki rozgoryczenia w moim głosie.
- Donaldson to nazwisko panieńskie Emmy. Kyles to nazwisko Taylora. - och, więc Caren nosi nazwisko po ojcu. Taylor Kyles. Brzmi jakoś znajomo, ale nie mam pojęcia czemu.
- Ładna jest. - bąknęłam - Tak jak Emma.
Zayn westchnął lekko rozdrażniony.
- Nigdy nie łączyły mnie z nią żadne relacje seksualne, Victorio. - oznajmił profesjonalnym tonem.
Czemu ona musi być tak piękna? Przygryzłam wargę, a on momentalnie zmierzył mnie karcącym spojrzeniem. Zaraz, ja to powiedziałam na głos? Cholera!
- Przestań. - rzucił półgłosem.
Przygryzłam wewnętrzną stronę policzka i zamknęłam oczy. Jak długo jeszcze będziemy w tej pieprzonej windzie?! Chwycił mnie za rękę i uniósł ją sobie do ust, lekko cmokając jej zewnętrzną stronę. Po chwili jego wargi zastąpił kciuk, który delikatnie gładził moją skórę.
- Ile ona ma lat? - zapytałam.
Zayn momentalnie przeniósł na mnie swój wzrok, układając usta w cienką, upartą linię.
- 24. - odparł z finalną nutą, oznaczającą koniec konwersacji. Powstrzymałam się od dalszych pytań, żeby bardziej go już nie wkurzać. Jezu, o co mu znowu chodzi?
Między nami zapanowała cisza, do momentu, aż przerwał ją sygnał otwierających się drzwi. Odetchnęłam z ulgą, gdy gestem ręki wskazał moje pierwszeństwo do wyjścia. Korytarz wyglądał typowo. Po jego środku przebiegał długi dywan w ciepłym odcieniu brązu, a białe ściany, gdzieniegdzie przeplatały się z karmelowymi ornamentami. Kilka obrazów wiszących w odpowiednich od siebie odległościach, nic przytłaczającego. Właściwie to nawet dobrze się tam czułam. Nie spodziewałabym się, że Zayn mógłby zatrzymać się w takim hotelu, tym bardziej, że mógłby być jego właścicielem.
- Maczałeś palce w tutejszej architekturze wnętrz, albo wystroju? - zapytałam wyraźnie zaciekawiona, gdy akurat przesuwał swoją kartę przez czytnik w drzwiach.
Kątem oka dostrzegłam mały uśmiech na jego twarzy, gdy przepuszczał mnie w drzwiach, co od razu zrzuciło jakiś niewidzialny ciężar napięcia z moich ramion.
- Nie. Zajmowałem się tylko sprawami biznesowymi.
- Och, to widać. - powoli weszłam do środka, czując za sobą jego obecność.
- Jak to? - zapytał, gdy rozglądałam się po wnętrzu.
Było tam całkiem przestronnie, ale tak jak już zauważyłam na początku, pokój nie był aż tak duży, jak w Heritage Hotel. Nie było tam także czerni, bieli i szarości. Caren, z całą pewnością, musiała się zająć wystrojem.
- Kolorystyka użyta w tym hotelu, jest inna niż zazwyczaj. - powiedziałam przejeżdżając opuszkami palców po krawędzi lampy, stojącej na niskim stoliku. Kolory były jakieś dziwne, ale zdumiewająco dobrze ze sobą współgrały. Wszystkie ściany były białe, oprócz jednej, głównej, która pokryta była ciemno-niebieską farbą. Pokój miał dodatkowo jeszcze trzy pomieszczenia, w których skład wchodziła łazienka, znajdująca się pomiędzy pokojem moim, a Zayna. Zaczęłam się zastanawiać, dlaczego ten apartament jest taki mały. To znaczy, w zasadzie wcale mały nie był, ale znając Zayna gdyby mógł wybrałby coś zdecydowanie przestronniejszego. Mnie się tam podobało, było dość przytulnie.
- Co kryje się pod pojęciem "zazwyczaj", panno Greene? - zapytał Zayn, wyrywając mnie z zamyślenia. Rzucił kartę hotelową na stolik, przy którym stałam i zdjął z siebie skórzaną kurtkę. Przysięgam, że coś mi się dzieję, gdy widzę te jego wszystkie tatuaże.
- Z pewnością nie to. Um, muszę zadzwonić do mojej mamy. - wskazałam kciukiem za siebie, celując w stronę balkonu, na co zmarszczył czoło i skinął głową, tym samym odprawiając mnie i samemu skupiając się na własnej komórce.
Pospiesznie przeszłam przez salon, zmierzając do wysokich, szklanych drzwi. Od razu zostałam przywitana przyjemnym słońcem, gdy tylko zrobiłam pierwszy krok na wykafelkowany balkon. Teraz dokładnie widziałam rozpościerającą się przede mną Amerykę. Atmosfera tu panująca, tak bardzo różniła się od tej w Anglii. Dwie wielkie metropolie. Jedna, nieskończenie powściągliwa i zmysłowo leniwa, natomiast druga, tętniąca życiem i niespożytą energią. Mogłabym nadal mieszkać w Kalifornii, ale jako pełna oddania córka, odnalazłam się w Bradford. Gdyby nie Amber, byłabym tam żałośnie samotna i mieszkałabym pewnie w jakimś rozlatującym się pokoju, za który przyszłoby mi miesięcznie płacić więcej, niż niektórzy zarabiają przez pół roku.
Zadzwoniłam do mojej mamy, ale nie spodziewałam się, że odbierze. Rzadko to robiła, jednak ku mojemu zdziwieniu po kilku sygnałach usłyszałam jej głos. Ciężko było mi przekazać jej, że zobaczymy się dopiero jutro. O Zaynie też jej nie wspomniałam, ale ta kobieta jest wyjątkowo podejrzliwa. Wcisnęłam jej jakieś małe kłamstwo, w które uwierzyłby każdy, włącznie z nią.
- No to radzę ci jutro zdążyć na ten samolot, Tori, kochanie! Zawsze się spóźniasz! - westchnęła.
- Uczyłam się od najlepszych, mamo. - uśmiechnęłam się do siebie, gdy usłyszałam jej miękki chichot po drugiej stronie.
- Och, Tori, nic się nie zmieniłaś. Muszę już kończyć, Mandy właśnie wróciła. Jak zwykle, nie o tej o której się umówiłyśmy. Już dawno powinna spać!
Mandy, moja siostra, typowa piętnastolatka, wciąż taka sama. Westchnęłam.
- To tylko nastolatka. Nauczy się. Ja w końcu też się nauczyłam. - wzruszyłam ramionami, jakby moja mama mogła mnie zobaczyć.
- Tak, w końcu. Muszę lecieć, skarbie. Kocham cię i nie spóźnij się znowu!
- Dobrze, mamo. Ja też cię kocham! - zakończyłam połączenie i westchnęłam cicho. Myślałam, że bez problemu będę mogła spędzić tu jeszcze jedną noc, ale będąc tak blisko Detroit, już chciałam widzieć się z moją mamą.
Skupiłam się na wydarzeniach dzisiejszego wieczoru. Co on znowu chce ze mną dzisiaj wyprawiać? Cholera niech weźmie jego i te jego umiejętności kręglarskie. Mogłam tylko wybrać jakąś bardziej dziewczęcą grę, albo w ogóle nie wspominać o tym, że gdy wygra zgodzę się zostać tu jeszcze jedną noc.
Pokręciłam głową i wychyliłam się za barierkę. Łał! Nie zdawałam sobie sprawy z tego jak wysoko jestem. Ludzie na dole z tej wysokości wyglądali jak mrówki. Ciekawe czemu Zayn zawsze wybiera apartamenty na najwyższych piętrach. Im wyżej jesteś, tym mocniej upadasz. Hmmm...
Po kilku minutach rozmyślania nad rzeczami, o których wcale nie chciałam myśleć, weszłam z powrotem do środka. Zayn rozmawiał przez swój telefon. Myślałam, że pojedzie do niej do Londynu. Do tej suki, lubującej się w młodszych chłopcach.
Był zwrócony do mnie plecami, ale mimo mojego ograniczonego pola widzenia, dostrzegłam, że przegląda rzeczy w swojej teczce. Nie wyglądało na to, żeby znalazł, czego szukał, a cokolwiek to było, było mu chyba bardzo potrzebne, bo poszukiwania wyglądały na dość zawzięte.
Podczas, gdy on nadal ostrym tonem wydawał polecenia komuś po drugiej stronie linii, ja podeszłam do łóżka i podniosłam z niego dwustronny kontrakt. Dotyczył jego umowy z Tedem i hojnej kwoty pieniędzy, którą zdecydował się mu przekazać. Nie wiem, czy dobrze zrozumiałam, ale Zayn miał otrzymywać 25 procent z wpływów Teda i tylko Teda, co mnie zaskoczyło. Czemu nie z moich? Nie bardzo uważałam na tamtym spotkaniu, pewnie z powodu chłodu bijącego od Zayna.
Papiery zniknęły z mojej ręki, a gdy podniosłam wzrok, zobaczyłam skanującego je wzrokiem Zayna. Chyba o to mu chodziło, bo zaraz się rozłączył i momentalnie wybrał inny numer. Biznesmeni są tak bardzo skomplikowani.
- Leigh. Malik. Znalazłem... - Zayn zamilkł na chwilę i podniósł na mnie wzrok. Oddech uwiązł mi w gardle, kiedy przypatrywał mi się w ciszy. - Panna Greene znalazła kontrakt. Przefaksuję go z biura panny Kyles. . . 3691, tak. . . Pan Turner chciał kopię. . . Dobrze. - rozłączył się i spodziewałam się, że znowu do kogoś zadzwoni, ale ku mojemu zdziwieniu tego nie zrobił. Stał przede mną, jakby wbity w ziemię. Kiedy się odezwał, pierwsze co rzuciło mi się w jego oczy, to ta mocno zarysowana szczęka.
- Jak tam twoja matka? - zapytał obojętnie.
Odłożyłam swoją komórkę na łóżko i założyłam za ucho pasemko włosów.
- Wszystko u niej w porządku, trochę się niepokoi, ale jest okej.
- Nie ma nic przeciwko, że zostajesz tu na jeszcze jedną noc?
Z prezesem, z którym konsultuję umowę dotyczącą związku opierającego się wyłącznie na seksie? Nie, jasne, że nie ma nic przeciwko!
- Łatwo się dostosowuje. - skinęłam głową, racząc go nikłym uśmiechem. Zmrużył oczy, jakby starał się przejrzeć moje myśli.
- Mark zostawił tu twoje rzeczy. - wskazał ręką na miejsce przy drzwiach, po drugiej stronie pokoju.
- Okej, dziękuję. - usiadłam na pluszowej narzucie łóżka, ale tak szybko jak to zrobiłam, tak szybko Zayn chwycił mnie za przedramiona i pociągnął w górę, złączającym w tym samym czasie nasze wargi. Musiałam się go podtrzymać, żeby nie stracić równowagi. Kiedy w końcu się odsunął, miałam trudności ze złapaniem oddechu.
- Idziemy na dół. - odparł, jakby ten pocałunek nie wywarł na nim najmniejszego wrażenia.
- Co jest na dole?
- Poczekaj, to zobaczysz. - wymamrotał.

***

Po tym jak Zayn zebrał kilka moich i swoich rzeczy, ruszyliśmy z powrotem w stronę wind. Jego nerwy, były łatwo wyczuwalne. Doskonale zdawałam sobie sprawę z napięcia seksualnego pomiędzy nami, ale gdy stanął obok mnie w tym metalowym pudełku z denerwującą muzyczką, wydawał się całkiem mnie ignorować. Poprawił uścisk wokół torby, którą trzymał w ręku i westchnął cicho.

- Gdzie idziemy? - zapytałam niepewnie.

Zanim miał szansę cokolwiek odpowiedzieć, jego telefon zaczął dzwonić, na co odetchnął wyraźnie poirytowany.

- Malik. . . Wyjeżdżam jutrzejszym popołudniem. . . Tak, odwołaj. . . Nie obchodzi mnie to, Leila. - rzucił ostrym tonem - Powiedziałem, odwołaj. - rozłączył się i jak na zawołanie drzwi windy rozsunęły się, a nas przywitała piękna, wysoka brunetka. Szeroko otworzyłam oczy ze zdziwienia. Po raz pierwszy widziałam pracownicę Zayna, która nie jest blondynką. Ale zaraz przypomniałam sobie, że przecież jest wspólnikiem Caren, pewnie to ona ją zatrudniła.

Zayn gestem ręki wskazał mi wyjście, a kobieta uśmiechnęła się do nas ciepło. Jej niebieskie oczy, były niemal hipnotyzujące i patrząc w nie, widziałam głębie egzotyczności. Miała na sobie idealnie dopasowany, czarny kombinezon, a na jej biodrach swobodnie spoczywał cienki, brązowy pasek ze skóry. Naprawdę wyglądała dobrze. To jej uniform? Spodziewałam się raczej czegoś białego, tak jak te ściany, które otaczały nas z każdej strony.

To pomieszczenie jednak, wyglądało już nieco bardziej w stylu Zayna. Biele, szarości i gdzieniegdzie czarne akcenty. Było tam tak bardzo klinicznie i sterylnie, że bałam się pobrudzić białą, marmurową posadzkę swoimi butami.

- Witam w Gabinecie Odnowy Biologicznej CKM.- uśmiechnęła się, gdy ją mijaliśmy.

Spa? Popatrzyłam na Zayna, kiedy akurat witał się z kobietą obojętnym skinięciem głowy. 

- Dziękuję. - odparł formalnym i suchym tonem.

Kiedy przeszliśmy dalej, dostrzegłam blondynkę siedzącą za szarym, kamiennym biurkiem. Zerwała się na równe nogi, kiedy tylko nas zobaczyła i uśmiechnęła się nerwowo.

- Dobry wieczór, panie Malik. Mam na imię Jess i będę pańską osobistą asystentką na dzisiejsze popołudnie.  - wyglądała na strasznie onieśmieloną. To pewnie przez Zayna, ugh, wiem jak się czuje.

- Chcieliby się państwo czegoś napić? - idealnie wypielęgnowanymi dłońmi rozprasowała swoją białą tunikę i nerwowo założyła pasemko swoich blond włosów za ucho. Od razu przypomniała mi samą mnie, gdy zaczęła skubać zębami swoją dolną wargę, na co spiorunowałam ją wzrokiem. 

Kątem oka widziałam jak Zayn patrzy na mnie lekko skonsternowany. 

- Spragniona? - zapytał łagodnie.

Przygryzłam wargę patrząc na niego przez ułamek sekundy, po czym wróciłam wzrokiem na miętoszącą swoją dolną wargę blondynę. 

- Nie, dziękuję. - wymamrotałam.

- W porządku, jak już państwo wiecie, to miejsce jest w pełni przeznaczone dla waszej dwójki. Proszę za mną, pokażę państwu czego dotyczy nasza oferta. - Jess wyszła zza swojego biurka i poprowadziła nas w stronę podwójnych, szklanych drzwi, na których widniał matowy napis "CKM SPA".

Po co jesteśmy w jakimś salonie odnowy? Ze mną nie pójdzie im tak łatwo. 

Przechodząc coraz dalej, upajałam się pięknem sterylnie czystych pomieszczeń. Po mojej prawej stronie zauważyłam stanowisko do pielęgnacji paznokci z taką paletą kolorów do wyboru, że w głowie się nie mieści. Po lewej fotele do pedicure'u, były białe i wyglądały tak wygodnie, że pewnie usnęłabym gdybym tylko na nich siadła. Na ścianach wisiało kilka biało-czarnych obrazów, przedstawiających jakieś wzory kwiatowe. Gdzieniegdzie porozstawiane były świece. Miejsce to było całkiem opustoszałe. Nie zatrzymaliśmy się tam. Jess otworzyła przed nami drzwi, a Zayn gestem ręki wskazał, żebym weszła do środka.

Ten pokój był taki sam jak poprzedni. Przestronny, duży, szeroki i długi. Światła były przygaszone, więc jedyną poświatę, która umożliwiała mi widzenie, był blask świec, poustawianych we wbudowanych w ścianach półkach. Nawet całkiem romantycznie to wyglądało, muszę przyznać. W pomieszczeniu znajdowały się tylko dwa łóżka, po prawej stronie. Zrobią nam masaż? Och, błagam, oby tak. Ale po cóż nam, aż tyle przestrzeni? Nie mogliby tego zrobić w jakimś mniejszym pokoju?

- Dobry wieczór, panie Malik. - kto to powiedział?! Drzwi w rogu po prawej stronie właśnie się zamykały, a przed nimi stała już blondyna, uśmiechająca się dość nieprzyjaźnie. Jej włosy zaczesane były w wysokiego koka, natomiast grzywka szwendała się po czole, jak Willy w "Uwolnić Orkę".  

- Panno Austin. - przywitał ją chłodno Zayn. Nadal się uśmiechała, ale nie było w tym nic szczerego.

- Jessica, nie będziemy cię już potrzebować. Dziękuję. - kobieta utkwiła wzrok w Jess, odprawiając ją skinieniem głowy. Dziewczyna szybko wykonała polecenie i pognała gdzieś, pewnie z powrotem do swojego biurka, na odchodne posyłając mi jeszcze życzliwy uśmiech, który z przyjemnością odwzajemniłam. 

- Ty pewnie jesteś Victoria Greene. - zrobiła krok w moją stronę i bez zbędnych ceregieli chwyciła moją dłoń, lekko nią potrząsając. 

- Re, proszę, mów do mnie Re. - bąknęłam nieśmiało. Bardzo przypominała mi Emmę. Dlaczego?!

- Oczywiście, przepraszam. Mam na imię Amy. - powiedziała i spojrzała na Zayna - Anton będzie tu za kilka chwil.

- Anton? - powtórzył, jakby nie dowierzał. Och, on umie mówić! Wreszcie!

- Tak. - rzuciła Amy bardzo rzeczowym tonem, co mnie wydało się równoznacznym z wbiciem mu sztyletu w brzuch. 

- Nie. Jasno sprecyzowałem, że to ma być kobieta. - odparł finalnym tonem, który zazwyczaj kończył konwersację. Amy zamknęła oczy, jakby czując fizyczny ból.

- Zayn, Anton jest profesjonalistą. - westchnęła. Na pewno coś ich kiedyś łączyło, sądząc po sposobie w jaki się do siebie zwracają. Te piorunujące spojrzenia, którymi się wymieniali, tylko utwierdzały mnie w tym przekonaniu. 

- Powiedziałem, kobieta. - warknął.

Amy zacisnęła mocno zęby i odwróciła się do jednej z półek, chwytając z niej jedwabny szlafrok, po czym wręczyła go mi. 

- Re. To dla ciebie. - wskazała ręką drzwi po drugiej stronie pokoju i poinformowała, że właśnie tam mogę się przebrać. 

Zdjęłam ubrania i zostając w samych majtkach, założyłam na siebie jedwabiście miękki szlafrok. Logo CKM drobnymi literkami wyszyte zostało na kieszonce, znajdującej się na lewej piersi. Złożyłam swoje ubrania na kupkę i odłożyłam je na stolik obok, zanim wyszłam. Otworzyłam drzwi i przywitał mnie widok Amy gadającej z jakimś facetem. Rozmawiali między sobą przyciszonymi głosami.

Zamknęłam za sobą drzwi, a ich twarze momentalnie zwróciły się w moją stronę, jakbym upuściła co najmniej jakiś ciężki, głośny przedmiot. 

- Victor...Re. - zawołała słodziutkim tonem z fałszywym uśmiechem wymalowanym na ustach - To jest Anton, będzie twoim masaży...

- Powiedziałem, nie. - obejrzałam się za siebie, słysząc głos Zayna. Akurat wciągał na swoje ramiona szlafrok, z wielką gracją zmierzając w moją stronę. 

Och.

Zayn był tylko w swoich obcisłych bokserkach.

I jedwabnym szlafroku?

Jakaż dziwna, egzotycznie nieznana mi, strona.

- Zayn... - odezwała się Amy, ale Pan Naburmuszony wciął jej się w słowo.

- A co z Jessicą? - zapytał.

Amy pokręciła głową, marszcząc czoło. 

- Anton jest u nas najlepszy, a ty prosiłeś właśnie o najlepsze. 

Przeniosłam wzrok na obiekt całego zamieszania. Ręce Antona wyglądały na tak duże, że sprawiały wrażenie, że nawet właścicielowi ciężko z nimi żyć. Poza tymi lekko przerośniętymi kończynami, facet wyglądał nawet całkiem spoko. Jego ciemnobrązowe włosy współgrały z owalem twarzy i jasnobrązowymi tęczówkami. Ale był cholernie wysoki!

- Jessica? Nie. Jest wykwalifikowana jedynie w dziedzinie manicure'u. 

Zayn przewrócił oczami, a jego usta ułożyły się w cienką, prostą linię. 

- Będziemy cię potrzebować dopiero za pół godziny. - bąknął poirytowany. Nie rozumiem czemu jej ustępuje? Gdybym ja była na jej miejscu, pewnie już dawno kazałby mi się zamknąć, a ja siedziałabym cicho jak zastraszone, zabłąkane dziecko. O co tu chodzi? Ona coś dla niego znaczy?

- Proszę wybrać 9 jeśli będziecie czegoś potrzebować. - odezwała się, a ja od razu zauważyłam zmianę jej tonu, który teraz był cukierkowo słodki. Wskazała ręką na telefon, leżący na małym stoliku, obok drzwi z których wyszła. 

- To nie będzie konieczne. - rzucił chłodnym tonem Zayn.

Amy westchnęła i zabierając ze sobą Antona opuścili pokój. Zayn był zaraz za nimi, a kiedy zniknęli za drzwiami, ten szybko przekręcił w nich zamek i odwrócił się twarzą do mnie. Widziałam, że był zirytowany, ale nic więcej nie udało mi sie wyczytać z jego rysów. Hmm, naprawdę nie lubię, gdy się tak zachowuje.

- Powiesz mi, kim ona jest? - ostrożnie przechyliłam głowę w bok.

- Bliska przyjaciółka Caren, wolałbym o niej nie rozmawiać, Victorio. - zmarszczył brwi i podszedł do mnie. Sięgnął po sznurek wiążący mój szlafrok i bardzo powoli za niego pociągnął, rozwiązując kokardkę. Momentalnie się od niego odsunęłam i zaplotłam ręce na piersiach. Palcem wskazującym przejechał po linii mojej szczęki, aż dotarł do brody. Podniósł ją lekko, zmuszając mnie bym na niego spojrzała.

- Jesteśmy sami. - powiedział cichym, spokojnym głosem, ale jego oczy przepełnione były pożądaniem.

- Czemu jesteś taki zły? - szepnęłam.

Westchnął i załapał mnie za rękę.

- Nie jestem. - intensywny magnetyzm, którym emanował rósł w siłę. Był niemal namacalnym odzwierciedleniem żywej i bezlitosnej mocy. 

Poprowadził mnie na drugi koniec pokoju, ściskając za jedną rękę, podczas gdy moja druga dłoń miętosiła gładki materiał. Stanął za mną i powoli zsunął miękki szlafrok z moich ramion. O, cholera.

- Pamiętasz jaka była nasza umowa? - zapytał, jak mi się wydawało lekko rozkojarzony, wprost do mojego ucha. 

- Tak.

- Tak co? - jego brwi niemal złączyły się w jedną, gdy stanął obok mnie, przechylając moją głowę, żebym na niego spojrzała. Nieświadomie, moje ręce powędrowały w górę, by zakryć moje piersi. Och, te zalety bycia niepewną siebie. 

- Victoria, odpowiedz mi. - warknął Zayn.

Co? Och. Wiem w co gra. Głośno przełknęłam ślinę i westchnęłam pod nosem.

- Tak, proszę pana. 

Uśmiechnął się przebiegle, gdy słowo "pan" wydostało się z moich ust. 

- Grzeczna dziewczynka. Będziesz mnie słuchać? 

Skinęłam głową, podczas gdy myśli w środku wrzeszczały "NIE!".

- Tak, proszę pana. 

- Jesteś moja i mam zamiar upewnić się, że wykorzystam ten czas cholernie mądrze. Połóż się na brzuchu. - Jezu, jak zwykle, rządziciel pełną parą. Serce w mojej piersi biło tak szybko, że bałam się że zaraz wyskoczy. Nigdy nie wiem, czego mogę się po nim spodziewać. Dosłownie. Jest zbyt trudny, do rozgryzienia. Nienawidzę tego.   

Szybko ułożyłam się na pojedynczym łóżku, brzuchem do dołu, w międzyczasie zakrywając piersi, by uniknąć jego wędrującego wzroku.

- Odpręż się. - wyszeptał Zayn, prawdopodobnie wyczuwając moje zdenerwowanie.

Odetchnęłam głęboko i zamknęłam oczy. Kiedy wypuściłam powietrze z płuc, moje ciało samoistnie się uspokoiło. Poczułam jak opuszkami palców gładzi moją skórę. Zaczął od karku, zniżając się wzdłuż kręgosłupa. Dreszcze przeszły po całym moim ciele, powodując gęsią skórkę. Przygryzłam wargę, a on powtórzył swój dotyk. Wzdrygnęłam się w duchu i rozpostarłam powieki. Dotykał mnie tylko palcami, a ja już byłam podniecona. Jak to możliwe?!

- Twoje ciało jest bardzo wrażliwe. Ciekawie jest móc to obserwować. - jego głos był lekko ochrypły i przepełniony mieszanką radości i utrapienia. Po chwili poczułam obie jego dłonie zamykające się na moich ramionach. Zjechał nimi w dół, po czym zatrzymał się w okolicach mojej talii. Cmoknął mój bark i sekundę później poczułam jego usta przy moim uchu. Zaciągnął się zapachem moich włosów, a mnie aż przeszły ciarki w oczekiwaniu na nadchodzące.

- Zawsze pięknie pachniesz, Victoria. - jejć! Dzięki za obwąchiwanie. 

Kompletnie znienacka chwycił mnie za włosy i pociągnął za nie, na co gwałtownie odchyliłam głowę. Moja jedna dłoń od razu powędrowała w górę, spotykając się z tą, którą unieruchamiał moją głowę, drugą natomiast mocno ściskałam gładkie prześcieradło na którym leżałam. Mocno przygryzłam dolną wargę, gdy pochylił się do mojego ucha. Kiedy się odezwał, jego ton był zimny, zdystansowany, obojętny, niemal biznesowy. Znowu zaczął mnie trochę onieśmielać. Pieprzyć to! Wcale nie trochę! Onieśmielał mnie jak sam skurwysyn!

- Usiądź, nie chce zrobić ci krzywdy. - jego chłodny głos wywołał ciarki w dole mojego kręgosłupa. Niezdarnie usiadłam na podwiniętych pod siebie nogach, a on przez cały proces pewnie trzymał mnie za włosy. 

- Na tyłku, Victoria. - poinstruował surowo. Poprawiłam się zakrywając swój tors rękoma. 

Posłał mi wymowne spojrzenie i uwolnił moją wargę spomiędzy moich zębów, gdy złapaliśmy kontakt wzrokowy. Jezu, czemu znowu tak bardzo denerwuje się w jego obecności? Może dlatego, że jest taki gwałtowny, niedelikatny i wszystko musi być pod jego kontrolą. Podniecił się już, a może nadal jest zły? Nie mam zielonego pojęcia. Ugh, zaczyna mnie frustrować.

- Oddychaj, Victoria. Zabawimy się trochę. - przeszedł z drugiej strony i stanął na przeciwko mnie. Nie miał na sobie szlafroka. Puścił moje włosy i chwycił mnie za podbródek, śmiertelnie poważnie patrząc mi prosto w oczy. - Jesteś głodna? - uniósł brwi, na co w odpowiedzi zmarszczyłam czoło.

- Tak jakby. - skrzywiłam się lekko, oczekując chyba, że zaraz mnie spoliczkuje, ale oczywiście tego nie zrobił. 

Jego tęczówki przybrały barwę ciemniejszego brązu, gdy na jego twarzy pojawił się wyraz niezadowolenia.

- Nie wstydź się. Tak czy nie?

- Tak, proszę pana. - bąknęłam nieśmiało i zmusiłam się do uśmiechu.

- Zamknij oczy, skarbie i otwórz buzię. 

Zastosowałam się do tego co powiedział z wahaniem rozchylając wargi. Ciężko oddychałam, gdy moje zmysły zaczęły się wyostrzać. Czułam, że stoi przede mną. Gorąco, które biło od jego ciała, było oszałamiające. Jego zapach. Och, zapach Zayna był moją ulubioną rzeczą spośród wszystkich innych. Jego oddech... Oddychał prawie tak samo ciężko jak ja.  

- Szerzej... Szerzej... Grzeczna dziewczynka. - delikatnie potarł kciukiem mój policzek, ale chwilę później nie czułam już jego dotyku. 

Był zbyt cicho, nie słyszałam co robi. W pewnym momencie poczułam, że mam coś w ustach. Było słodkie, wilgotne i mięsiste. Smakowało jak czekolada. Przejechałam językiem po gęstej substancji, żeby lepiej jej posmakować. To faktycznie czekolada. Sos czekoladowy? Jakimś sposobem to co miałam w ustach spłynęło po mojej brodzie, ale gdy chciałam wytrzeć to ręką, Zayn mnie powstrzymał. Zmarszczyłam czoło lekko poirytowana.

- Gryź. - rzucił półgłosem.

Och?

Wgryzłam się w to coś co miałam w buzi i zdałam sobie sprawę, że to truskawka. Mmm.. Mały uśmiech wkradł się na moje usta, kiedy rozkoszowałam się przyjemnym owocowym smakiem w połączeniu ze słodkością czekolady. Oblizałam usta i w końcu przełknęłam truskawkę. Sekundę później poczułam jak ponownie oplata moje włosy wokół swojej dłoni, lekko i bardzo powoli za nie ciągnąc. Bez żadnego ostrzeżenia, jego język znalazł się na mojej skórze zlizując stróżkę czekolady z gardła, przez brodę, aż do kącika ust. Otworzyłam oczy, a jego wargi momentalnie znalazły się przy moich. 

Ale był to drażliwie krótki pocałunek. Zrobił krok do tyłu, a ja wypuściłam postrzępiony oddech. 

- Jesteś moja. Chcę żebyś o tym pamiętała, kiedy będziesz czuła na sobie jego ręce. - szepnął posyłając mi śmiertelnie poważne spojrzenie. 

- Połóż się na brzuchu. 

Zrobiłam jak polecił i spojrzałam za siebie ponad swoim ramieniem, kiedy akurat kładł ręcznik na mojej pupie. Zmarszczył brwi i lekko cmoknął mnie w czoło. Założył swój szlafrok i podszedł do drzwi. Och, czemu się ze mną drażni?

Kiedy wrócił, razem z nim był już Anton i Amy. Teraz akurat jest czas na masaż? Już rozumiem, czemu był taki zły. Chodziło mu o Antona. Powinnam cieszyć się chwilą i powkurwiać go jeszcze trochę, kiedy Anton będzie masował moje plecy, czy lepiej będzie zatrzymać dla siebie moje jęki i pomruki zadowolenia? Opłaca mi się go w ogóle wkurzać? 

_________________________________________________________________

Siema, kolejny rozdział pojawi się w środę. :) 

Chciałam podziękować Wam za wszystkie miłe słowa pod ostatnim rozdziałem. Szczególnie te od dziewczyn Zayna, które pisały, że rozumieją to co czuję........... DZIĘNGZ.

Muszę Wam powiedzieć, że już trochę mi lepiej, ale jednak jeszcze trochę smutek. 

Perrie powiększyła se górną wargę, hłi hłi, chuj wie po co. 

Rzuciłabym Wam jakiś żartem, tudzież dowcipem czy coś ale nie mam nastroju i nie umiem nic wymyślić, soł jea.  :( 

Powoli zbliżamy się do zakończenia pierwszej części Cold :) Jak nastroje?

Ja już nie mogę się doczekać, aż będziecie mogli zacząć czytać Chills :) YAAAY!